Geschiedenis

De Stichting d’Oude Vrouwen heeft al een lange geschiedenis. Helaas is niet exact na te gaan hoe lang. In het boekje ‘Langer dan vijf eeuwen - Uit de geschiedenis van d’Olde Vrouwen’ van de heer R.M. Even, wordt het jaar 1479 genoemd als het stichtingsjaar van de ‘provisorie der arme (later oude) vrouwen’. Deze naam is in de loop van de eeuwen niet onveranderd gebleven. Zo komen we o.a. ook Instelling der Oude Vrouwen en Gesticht der Oude Vrouwen tegen. Sinds 1979 is de officiële naam ‘Stichting d’Oude Vrouwen’.

Het bestuur van de instelling was in handen van provisoren en overprovisoren. Provisor betekent ‘hij die erin voorziet’. De overprovisor was lid van het stadsbestuur en de provisor de vertegenwoordiger van de burgerij. Eerst in 1934 bij de komst van een nieuw reglement wordt gekozen voor een nieuwe beheersvorm. Het bestuur werd in handen gelegd van particuliere personen, die door de gemeenteraad – die het oppertoezicht behield – benoemd werden. Nog steeds wordt in het huishoudelijk reglement gesproken over provisoren en overprovisoren.

In bovenvermeld boekje schrijft de heer Even, dat er vanaf het prille begin tot aan de negentiende eeuw weinig schriftelijke bronnen, officiële documenten, verslagen van vergaderingen, besluiten en dergelijke over zijn. Tot aan de negentiende eeuw betreft het niet veel meer dan de jaarrekeningen, waarvan de oudste die van 1592 is. “Daarvan is moeilijk een meeslepend verhaal te maken”, aldus Even. In de eeuwen daarna, de negentiende en twintigste, is er veel meer vastgelegd. Even besluit zijn onderzoek als volgt: “Wanneer ik vanuit de eenentwintigste eeuw terugkijk op de lange geschiedenis van d’Oude Vrouwen, blijkt er veel te zijn veranderd. De landerijen die het instituut ooit had en de grond aan de Ridderstraat, waar het oorspronkelijk is begonnen, zijn verkocht. Verdwenen zijn de leveringen in natura, ja ook de uitkeringen in geld. Slechts de huisvesting in en rond de Knorrenburgerstraat, nu niet enkel aan oudere vrouwen, maar in principe aan alle zelfstandig wonende ouderen is gebleven”. Een ingrijpende gebeurtenis in de jaren zeventig van de vorige eeuw was de sloop van het oude hofje aan de Knorrenburgerstraat en de nieuwbouw van het huidige appartementencomplex aan de Schipperswal.

De geschiedenis van d’Oude Vrouwen is lang, maar heeft de stichting ook toekomst? Blikken in de toekomst van wie of van wat dan ook is een ongewisse aangelegenheid. De stichting heeft echter de overtuiging dat zij nog een lange toekomst is beschoren, zolang de behoefte aan seniorenhuisvesting in Hattem blijft bestaan en zolang de stichting financieel gezond blijft. Voor wie geïnteresseerd is in de historie van de stichting, verwijzen wij naar het boekje ‘Langer dan vijf eeuwen’ van R.M. Even, een uitgave van de Stichting d’Oude Vrouwen. Het is aan te vragen bij ons secretariaat.